Spontane zekerheid: filosofisch inzicht of theologisch argument?

Spontane zekerheid is een argument dat ik tegenkwam toen ik een college volgde dat te maken had met religie en zingeving. Wie gelooft in, bijvoorbeeld, het voortbestaan na de dood, hoeft niet per se een wetenschappelijke hypothese te hebben omtrent de biochemische en fysiologische processen die hiermee gemoeid zouden kunnen en/of moeten zijn om dit voortbestaan mogelijk te maken. Het zou hierbij gaan om spontane zekerheid: er gaat geen hypothese aan vooraf en men hoeft deze ook niet te ontwikkelen.

Kunnen wij ons bestaan ontkennen?

Onlangs kwam dit onderwerp in vogelvaart voorbij tijdens een van de colleges die ik afgelopen semester volgde. De docent die het college gaf nam het standpunt in dat wanneer wij denken aan datgene wat wij willen ontkennen, wij in feite al hebben toegegeven dat dit bestaat. De vraag die bij mij opdoemde was als volgt, namelijk of alles wat wij kunnen bedenken ook daadwerkelijk bestaat. Wat zijn de criteria om het bestaan van iets of iemand aan te tonen? Betekent dit dan dat draken ook bestaan? En dinosaurussen dan? Zij hebben bestaan, maar betekent het dat, omdat ik nu aan dinosaurussen denk, zij op dit moment ook nog steeds bestaan? Wat betekent het eigenlijk om te bestaan?